Ik dacht nu ik momenteel zelf niet aan schrijven toe kom door het vieren van vakantie, dat het misschien eens leuk was om aandacht te besteden aan het blog van een ander. En toen kwam ik dit blog tegen, volgens mij wel de moeite waard en ook een discussie waard.
Deze las ik zelf ook en ik moest een paar keer lachen om de herkenbaarheid. Bepaalde 'gaven' lijken plotseling de vrijgeleide te geven om omgangsregels die het leven fijner maken gewoon te gaan negeren. Zo zouden we gewoon lekker ergens kunnen gaan binnenwandelen in iemand z'n huis omdat het misschien zou kunnen dat er iemand kwaad wordt gedaan en wij daar nodig een keer onze neus in moeten steken ;) Volgens mij heeft zelfs de politie voor dit soort dingen toestemming van een officier van justitie nodig? Maar een paranormaal begaafd iemand dus helemaal niet.
BeantwoordenVerwijderenIk heb toch een heel andere definitie van spiritualiteit, eerlijk gezegd...
Ik heb zelf nog niet zulke dingen meegemaakt, tenminste niet op de manier dat iemand zich ook uitsprak. Ik vond het al hinderlijk toen iemand naast me kwam staan en me van top tot teen langzaam scande, alsof ze röntgen ogen had of iets dergelijks. Nu wilde ik absoluut niet in contact komen met deze dame, dus ik negeerde haar opzettelijk. Ook had ik eens een verkoopster die heel dicht bij me kwam staan en met rollende ogen zei, ik weet wel waar jij mee bezig ben, ik doe ook zoiets. Dat iets bleek winti te zijn. Maar ik voelde toen heel sterk de neiging om te zeggen stapje terug, je vervuild mijn aura. Terwijl ik niet zoveel met aura's bezig ben. Ik vond dat ze echt brutaal veel te dicht bij kwam.
BeantwoordenVerwijderenJe moet met bepaalde mensen omgaan om die dingen tegen te komen ;) Ik heb wel al een paar keer opmerkingen gekregen over mijn aura of mijn energie. Gelukkig ben ik nuchter en lachte ik het lekker weg. Maar het was nooit zo extreem als in het verhaal van deze dame hoor. Meestal waren het mensen die ik reeds min of meer ken of die dachten dat ze me kenden.
BeantwoordenVerwijderenEn een paar keer iets als "ik heb je energie gestuurd omdat je me zo triest leek." Toen aanvaardde ik dat, nu zou ik zeggen: "hemeltje, heb je me nu een gunst bewezen?"