vrijdag 4 november 2011

Maar zo ben ik nu eenmaal!


Zoals ik gisteren was, zo ben ik nu niet meer. Want gisteren of om het even welke dag, maakte ik iets mee of bedacht ik iets waardoor ik veranderde. Iets werd belangrijker of juist minder belangrijk of verloor zelfs zijn waarde. Ik verander soms geleidelijk, soms radicaal, maar wel altijd om de juiste redenen. Omdat ik het wil. Ik blijf niet vast geplakt zitten in oude patronen, dat heeft me nog nooit gelukkig gemaakt. Veilig is het echter wel. Maar voor veilig kies ik dan weer niet. Ik was een bedeesd verlegen kind, als ik voor veilig had gekozen dan was ik nooit aanbeland op de plek waar ik nu ben. Ik probeerde alles wat ik moeilijk vond, of waarvan ik dacht dat het moeilijk was. Oké een enkel keertje viel het weleens tegen, maar meestal viel het heel erg mee en bleek het zelfs leuk te zijn. Dat gaf me weer moed om andere dingen te proberen of te zeggen. En ik bleef trouw aan mezelf. Ik hoefde bijna nooit iemand te kwetsen om de waarheid te zeggen, want de waarheid kan op verschillende manieren gezegd worden, met respect en begrip voor de persoon of met agressie en of afkeer. Over dingen die mij niet aangingen besloot ik gewoon geen mening te hebben, dat is ook een vorm van respect. Ik hoef niet over alles en iedereen iets te vinden of er over te oordelen. Niet alles interesseert mij. Vaak ook niet de mening van mensen die ik ken, maar die niet of nauwelijks belangrijk voor mij zijn. Ze denken maar wat ze willen. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn. Geluk als keuze. Natuurlijk heb ik ook te maken met tegenslagen, pijn en emoties. Maar ik heb besloten om ook in moeilijke tijden mijn ogen niet te sluiten, voor alles wat wel de moeite waard is en om te waarderen wat ik allemaal wel heb. In het verleden is dat vaak een overlevingstechniek geweest, die heb ik nu niet meer nodig. Ik verander, om meer mij te zijn. Misschien is dat lastig, maar zo ben ik nu eenmaal.


donderdag 3 november 2011

Ik kom altijd bij je terug; mijn reis met uil



De eerste keer dat ik met de voorchristelijke religie in aanraking kwam, moet ik zo'n jaar of acht geweest zijn. Ik zat bij meester van Zuijlen in de derde klas. Als hij vertelde hing ik aan zijn lippen. Hij vertelde over de Germaanse goden, die niet allemaal van die lieverdjes bleken te zijn en die met strijdwagens langs de hemel reden. En ik met mijn fantasie zag het allemaal zo voor me, hoe Donar met zijn bliksemschichten gooide als het onweerde. Hij heeft daarmee een onvergetelijke indruk op mij gemaakt. Vaak staarde ik naar de hemel om toch maar iets te kunnen waarnemen mochten ze toevallig langskomen. Dat het allemaal niet zo normaal was dat er in die tijd met zoveel verve over gesproken werd op mijn christelijke school, ontging mij totaal. Mijn meester was een buitenbeentje in die tijd of eigenlijk denk ik dat hij dat altijd wel geweest is. Zijn haren werden steeds langer, hij zag er uit als een echte hippie met baard en al. Het moet na een ouderavond geweest zijn, toen mijn vader zei dat de opgezette uil die in de vensterbank stond en die ik altijd in zijn nek kriebelde als ik voor het raam naar buiten keek, naar de meester zou verhuizen. En dat wij hem dat weekend gingen brengen. Toen bleek dat de meester wel op een hele bijzondere plek woonde. Toen we uit de auto stapte moesten we allereerst langs een chocoladefabriek, waar het zo eind december vol stond me chocolade paashazen, best wel een schok voor een klein meisje, die pas het volgende jaar zou ontdekken, dat Sinterklaas niet meer in leven was. Daarna kwamen we langs allerlei woonwagens en in één daarvan woonde de meester met zijn vrouw. Pap en ik hadden een gezellige middag bij de meester maar ik vond het wel jammer dat mijn maatje de uil daarachter bleef. Als ik terug dacht aan mijn meester van de derde klas zag ik hem altijd met de uil.

Jaren later had ik een vriendin, Ineke. Ze kwam boven mij wonen, het was zo'n oude woning waar je de trap en de voordeur deelde. Ze was een jaar ouder dan ik en ik was drieëntwintig. Ineke had al veel meegemaakt, je kon absoluut niet zeggen dat haar leven zonder zorgen was. Maar het tij leek nu te keren, ze kreeg een nieuwe vriend die bij uitzondering eens een keertje goed voor haar was. Ik ging naar Corfu en zij vroeg me een uiltje voor haar mee te nemen, want die verzamelde ze. Ik  kocht een mooi koperen uiltje voor haar die een ere plaatsje van haar kreeg. En toen werd ik zwanger en zij gediagnosticeerd met baarmoederhalskanker. Zo wreed, jaren was ze met haar buikklachten door de dokter van het kastje naar de muur gestuurd, jaren had hij gezegd spastische darmen. Ik had haar min of meer gedwongen om een uitstrijkje te laten maken. De uitslag kwam en alles was goed, niets aan de hand. Na twee weken belde de assistente, dat de uitslag mogelijk verwisseld was en dat het opnieuw gedaan moest worden. Nu duurde het heel lang voor er een uitslag was en zo kreeg ze te horen, de dokter ging op vakantie en ze moest maar contact opnemen, met de vervanger. Die vervanger bleek dus mijn huisarts te zijn. Wij begrepen elkaar vaak totaal niet, maar door wat hij voor Ineke heeft gedaan, hoe hij het haar vertelde en haar opving is hij voor eeuwig in mijn achting gestegen. Goh daar zaten we dan in het ziekenhuis, ik met mijn blije zwangere buik te midden van die vrouwen voor wie die droom vervlogen was. Vlak voor de bevalling verhuisde wij naar een nieuwe woning twee blokken verder op. Ik kreeg een dochter en negen maanden later werd Ineke nog gezond verklaard, toch ging ze nog naar een verpleeghuis omdat ze zo verzwakt en vermagert was door de bestraling en ze moest aansterken. Wij gingen op vakantie.
Toen we terug kwamen van vakantie en de auto parkeerde, werd mij portier open gerukt, de zus van Ineke in tranen. Ineke was die nacht overleden, haar darmen waren door de bestraling geperforeerd. Ik had de hele terugweg een onverklaarbare en heftige pijn in mijn buik gehad. Na de begrafenis, gaf haar moeder mij het uiltje terug. Ineke is 27 jaar geworden.

Dit jaar Sjamanistisch festival met Caja, na een geweldig klankconcert en een hele fijne workshop over seidh, gingen we naar de workshop, Krachtdieren in tatoeages. Eigenlijk wilde we naar een andere workshop maar die werd niet op dat tijdstip gegeven. Er werd wat gepraat over wie een tatoeage had en waarom, waarnaar de workshop begeleider heel emotioneel over zijn eigen tatoeage begon, een nogal onsamenhangend geheel waarin niet veel meer duidelijk werd dan dat de man nog steeds hevig geëmotioneerd was over zijn queeste, waarin de tatoeage tot hem gekomen was. Wij moesten gaan liggen voor een trance reis er werd getrommeld en op een gegeven moment werd er gezegd dat we opzoek moesten gaan naar ons krachtdier, geen inleiding of begeleiding niks. Ik besloot dan maar om terug te gaan naar de seidhmoeders waar ik in mijn vorige workshop was geweest, toen had ik me alleen aan hen voorgesteld en ze hadden mij gezegd dat er altijd een plekje voor mij was om bij hen te zitten. Alsof ze me verwachten stonden ze me aan de rand van het bos op te wachten en langzaam liepen we terug naar de huisje terwijl we over mijn opdracht praatten. Zou het dit kunnen zijn of dat vroeg ik over de dieren waar ik me speciaal  toe aangetrokken voelde, er werd een beetje over gekeuveld, maar geen van de dieren leek overtuigd mijn krachtdier te zijn. Toen we op het pleintje kwamen en ik net weer een dier wilde voorstellen, kwam er een uil aangevlogen die meteen tot mij sprak, 'Ik kom altijd bij je terug', zei de uil. En opdat moment viel ik net als Alice in Wonderland een diep en donker gat in, langs al mijn ontmoetingen met uil, mijn opgezette uil, de uilen in dierentuinen, het uiltje van Ineke, de uilen in  wildparken, de pluchen uil die ik gevonden had, de houten uil in Eppenbrunn en langs mijn laatste ontmoeting met uil die te moeilijk is om hier te vertellen, en weer zei uil ik kom altijd bij je terug. Ik raakte helemaal overstuur en intussen stroomde de tranen over mijn gezicht. Dan kunnen jullie nu terug komen hoorde ik een stem. Niks geen terugreis naar waarvan ik was gekomen, gewoon plotsklaps terug. Ik werd verder aan mijn lot overgelaten, wat natuurlijk niet fijn was, juist omdat het in een groep met onbekende mensen gebeurde had ik even behoefte aan wat steun, maar helaas het mocht niet zo zijn. De ervaring die ik had was naast behoorlijk pijnlijk toch ook heel waardevol geweest.

Uil komt altijd bij mij terug, ik heb vaak gedacht wat ik zou kunnen doen om de uil van meester van Zuijlen (of Zuilen) terug te kunnen krijgen en hoe het nu met hem gesteld is. De man moet toch een behoorlijke leeftijd hebben en niet via internet te traceren. Maar ach in gedachten is hij heel vaak bij mij, dus eigenlijk is hij al terug.

maandag 26 september 2011

Godin van het huishouden, zou het nog lukken?

Sneeuwwitje-TomSchamp

Ik drink nog even een kopje thee voor ik de uitdaging weer aan ga. De geur van de vers gezette sinaasappelthee geeft me een vrolijk gevoel. Dat is mooi, want de uitdaging die me staat te wachten is niet iets waar ik normaal gesproken blij van word.

Maar ik heb besloten om het eens over een andere boeg te gaan gooien en ik ben vast van plan om de magie van het huishouden te gaan ontdekken. Ik wil mezelf ontpoppen tot de godin van het huishouden en dan kan een beetje vrolijkheid geen kwaad, er mag tenslotte bij gelachen worden. De klus die me wacht is de badkamer, en natuurlijk heb ik me goed voorbereid. Mijn assistenten zijn twee naslagwerken, aller eerst, en hoe kan dat ook anders met mijn aspiraties, 'De magie van het huishouden' van Yoeke Nagel en voor de meer praktische en ook 'groene' kant, 'De complete Huishoudbijbel'. Daar moet het wel mee lukken dacht ik zo!

Erg 'groen' ben ik vandaag niet helemaal bezig, ik besloot eerst mijn oude schoonmaakmiddelen op te gebruiken omdat dat me toch iets milieuvriendelijker leek dan het weg te gooien. Er stond hier nog zo'n product wat je op het oppervlakte spuit en even in laat trekken en dat heb ik zojuist een aanslag op mijn luchtwegen laten plegen. Ik wacht wel even tot het ergste weg is voor ik verder ga, en geniet nog even van de heerlijke geur en smaak van mijn thee. Geur was trouwens wel de reden dat ik 'De magie van het huishouden na ploos, want Yoeke gooit magische druppeltjes olie in haar sopjes en koppelt die aan de vertrekken en bedoelingen. Als je bij het schoonmaken van de keuken bijvoorbeeld een druppeltje kaneelolie in je sopje doet, stimuleert dat de zorgzaamheid, nou dat is niet mis en zo heeft ze tal van magische tips.

Maar... blijkbaar is ze daarbij de badkamer vergeten*. Net nu ik opzoek was naar iets wat een poort (is er iemand die een sprookje kent waar een poort in voorkomt?**) kon zijn tussen het werkzame vaak stressvolle  deel van de dag en je eigen vrije tijd. Waar je even de stress en de spanning van je af kan gooien, er moet toch een geur zijn die dat voor je doet en die in de badkamer toepasbaar is. Dat als je de badkamer binnenkomt je meteen denkt, hier laat ik het allemaal achter. Je hoeft het alleen nog maar van je af te spoelen daarna met lekker warm water.  Ik moet eens naar opzoek en experimenteren met één of ander geurtje, misschien ligt de oplossing dichterbij dan ik dacht en moet ik mijn experiment maar eens met sinaasappelolie beginnen, ............... maar eerst nog een kopje van die vrolijk makende thee.



*In de Huishoudbijbel worden lavendel- en eucalyptusolie aangeraden voor de badkamer, lavendel zou bacillen doden en eucalyptus bacteriën. 
** Yoeke Nagel is Reclaimingheks. Bij Reclaiminghekserij wordt vaak aan de hand van een sprookje magisch werk gedaan. Sneeuwwitje is het sprookje dat gebruikt is in De magie van het huishouden.

zondag 25 september 2011

Niet gelukt!


................. eh?


Sorry ik was te druk met leuke dingen en het heerlijke weer!
Maandag nieuwe ronden, nieuwe kansen!
Maar voor nu...
GEFAALD!!!


5 naalden per dag breien
Een dagplanning maken en uitvoeren

vrijdag 23 september 2011

Herfstevening


In balans zijn dag en nacht
gelijk aan elkaar
Herfst is het nu
verlies en oogst
zo tegenstrijdig
en toch
zie ik haar schoonheid
wees gezegend

dinsdag 20 september 2011

Lekker van start

Hoewel het moeilijk is om met sommige dingen te beginnen, ben ik toch lekker van start gegaan met 101 dingen. Je moet gewoon beginnen en je even door dat eerste moeilijke begin heen worstelen. Maar het gaat steeds beter, en mocht ik toch falen. Er is tijd genoeg  om nog eens te beginnen.


Vandaag kwam ik maar moeilijk op gang, ik was nog vermoeid bij het wakker worden en dat werd er in de loop van de dag niet beter op. Net nu ik een paar behoorlijke klussen op mijn dagplanning had staan. Maar ik heb ze toch uitgevoerd aan het einde van de middag en het begin van de avond. En ik ben er trots op dat ik het niet naar morgen verschoven heb. Het geeft ook wel een lekker gevoel dat het gedaan is.

Straks nog even vijf pennen breien, meer zullen het er niet worden vandaag en dan nog even verder met het inlezen voor Winternachten. Want ik ben begonnen met de voorbereidingen voor het maken van het draaiboek voor het Winternachtenritueel. Misschien maak ik er wel twee, eentje voor met een groep en eentje voor solitairen. Maar daar moet ik nog even over denken.

Het kost wat moeite, het wordt tenslotte al weer herfst, maar ik kan toch wel zeggen; 'Ik ben goed bezig!'

maandag 19 september 2011

101 dingen; Day zero

Een poosje geleden was ik lekker bezig met het Day Zero project, door een foutje met het verwijderen van een blog, raakte ik de hele lijst kwijt en ik had geen back up. Dat was dus het einde van mijn Day Zero. Het leverde me wel een paar schoenen op die ik van mijn normale budget nooit gekocht zou hebben.

Eindelijk heb ik weer een nieuw lijstje opgesteld met dingen die ik graag in 1001 dagen gedaan wil hebben, heel anders dan het vorige lijstje, waar veel meer 'pret'dingen op stonden. Het eerste doel heb ik meteen behaald. Ik heb de oude spaarpot weer in ere hersteld. Met punt 4, 21 dagen lang 5 naalden per dag breien, ben ik ook begonnen. Op dit moment brei ik er nog meer, maar op 'moeilijke' dagen moet ik die 5 ook nog even halen.

Ik ben weer in de race

donderdag 8 september 2011

schone zussen


ooit schreef je me, wij worden goede zussen
maar teveel geheimen stonden daar tussen
zonder woorden wist ik, wat jij niet vertellen wilde
een enkele blik die geen woorden verspilde
daarin ontmoeten wij elkander
waren we even niet die vreemde ander
ooit heb ik in je ziel gekeken
ooit heb je de pijn in de mijne gezien
misschien dat we daarin op elkaar leken
mijn lieve Tean


vrijdag 19 augustus 2011

'Webweefster', forum voor hekserij, heidense spiritualiteit en diversiteit


Graag nodig ik jullie uit op het nieuwe forum 'Webweefster' dat een samenwerkingsproject is van Cailin, Muireann en Haagje

Allen weven we ons eigen web. Sommige draden in dat web liggen enigszins vast. Ze kunnen een beetje verschoven worden met enige moeite, maar dat is het vaak wel waard. Een mooier en steviger web is het resultaat.
We kunnen ook draden toevoegen aan ons web. Kleine draden als we minder tijd hebben, grote draden als we meer tijd hebben. Fundamenten worden gelegd en keuzes worden gemaakt. Dit geheel van grote en kleine draden zijn de keuzes die we maken en de dingen die ons overkomen. Dit geheel is het web van ons leven. Het mooie aan dit web is dat je er steeds iets aan kan veranderen en het aan kan passen aan je eigen behoeften. Kleine en grote draden zijn hier van belang.

Wanneer ik dit schrijf is nog maar vijf weken geleden wat we met z’n drieën rond de keukentafel van Muireann zaten. Herinneringen werden opgehaald. Hoe hadden we elkaar leren kennen via de vroegere msn-groepen. Pure nostalgie, want die groepen verdwenen, maar wij kwamen elkaar telkens weer tegen op het wereld wijde web. Nu ontmoette ik Cailin dan ook in het echt. Net als een jaar eerder met Muireann klikte het enorm. Raar is het beslist niet dat we met onze nostalgische gevoelens in ons hart die dag besloten om de stap te wagen en een eigen forum te beginnen. Een forum over hekserij, heidense spiritualiteit en diversiteit. Want, zo besloten wij, we waren niet in één hokje te vangen. We hebben ruimte nodig om ons te kunnen ontwikkelen, ruimte die we anderen ook gunnen.

Spiritualiteit, dat kost toch veel tijd? Dat is de gangbare gedachte, maar spiritualiteit hoeft niet zo te zijn. Je ziet inderdaad vaak dat als mensen gebrek aan tijd hebben ze even afhaken. Of dat nu komt doordat ze kinderen krijgen, examens hebben, een nieuwe relatie beginnen of een nog drukkere en stressvollere baan accepteren.
Wij, bij Webweefster, denken dat het ook anders kan en dat je spiritualiteit op een ander diepgaand, maar niet noodzakelijk tijdrovend niveau kan beleven. Dat vijf of tien minuutjes voor jezelf je juist een enorme tijdwinst kunnen opleveren, omdat je daarin net de energie vindt om de rest van de dag ontspannen door te komen. Het hoeft allemaal niet met grote rituelen, het kan ook met kleintjes. Ze geven je een beter inzicht in jezelf en zorgen ervoor dat je beter in contact komt met alles om je heen. We willen proberen om op een andere manier tegen spiritualiteit aan te kijken, een manier die ook haalbaar is bij een druk leven.

Misschien zie je een aantal ongebruikelijke subfora op ons forum staan, zoals de fora die onder de categorie duurzaamheid en buitencirkel vallen. We hebben hier bewust voor gekozen, omdat alles in ons eigen web verweven is met elkaar.

Voel je welkom bij ons op het forum of je nu gebruik maakt van het hele forum of slechts van een deel ervan. Voel je vrij om nieuwe ideeën aan te dragen. Durf buiten kaders en geijkte paden te gaan. Beleef spiritualiteit op jouw manier. Weef je eigen web. 




vrijdag 12 augustus 2011

A Quote that makes you smile


Ik heb pas nog heerlijk gedanst in de regen op Cantus Buranus van Corvus Corax. Ik had nooit gedacht dat ik dat nog eens live kon zien en horen. Het was heerlijk!

donderdag 11 augustus 2011

A Picture of you smiling


Kleine meid heb ik hier in mijn armen. Het was vorig jaar op mijn verjaardag, prachtig weer. Eén jaar was ze toen, zelf net jarig geweest. Zij maakt mij echt gelukkig, schreef ik eens, en zo voel ik het nog steeds. Het is een bijzonder kind, zelfs als ik objectief probeer te kijken en niet door de ogen van een oma die naar haar kleindochter kijkt. Het is een schatje, altijd open en lief naar andere mensen. Zij maakt altijd een lach op mijn gezicht.

30 Days of Happiness


Ik zit weer in een blogdipje, ik ben te druk met het leven om echt een leuk blog in elkaar te draaien. En toen kwam ik 30 Days of Happiness weer eens tegen. Ik ga het proberen! Misschien faal ik of misschien speel ik vals, dat valt nog te ondervinden. Het lijkt me in ieder geval een manier om uit mijn blogdip te geraken. Wens me maar succes!

1. A Picture of you smiling
2. A Quote that makes you smile
3. A Text that you saved because it made you smile
4. A Picture you think will make someone else smile
5. A Song or Song Lyrics that make you smile
6. A Picture of someone famous smiling
7. Something you found when searching “Smile” on Tumblr.
8. Something you found when searching “Happiness” on Tumblr.
9. A site that makes you happy.
10. A Youtube Video that makes you happy.
11. A Story of something that made you happy this day.
12. A Description or Picture of someone who makes you happy.
13. A Movie that makes you happy.
14. A Convo that makes you happy (from a movie or chat or whatever)
15. A T.V. Show that makes you smile
16. Tell about the happiest day of your life.
17. What Inspires you?
18. Something on your Dash that makes you happy
19. Something you found when searching “Love” on Tumblr.
20. Define Happiness in your own words
21. A Picture of the last time you were happy.
22. A Picture that gives you hope
23. An Activity you find fun
24. Dedicate a post to someone telling them what you think about them (positive things).
25. Post a sticky not or sign somewhere with a nice message. (take a picture and post it)
26. Promote a blog that makes you happy
27. A Picture of a heart, smiley face, peace sign, or any other symbol of happiness.
28. Post something that you dream about.
29. Make a list of 50 reasons to be happy daily.
30. Reflect on the past 29 days, has your life gotten better? Do you feel any differently about things around you?

dinsdag 2 augustus 2011

Geen dikke vriendjes











Ik trok een beetje wit om mijn neus weg, nee serieus, ik schrok echt. Waarschijnlijk omdat ik dit toch echt niet verwacht had, maar ik moet er wel aan geloven, zo zwaar als ik nu ben, ben ik nog nooit geweest! Oke, ik merkte wel dat sommige kledingstukken niet meer zo geweldig zaten, maar dat ik een record had verbetert dat had ik dus echt niet verwacht.

Gelukkig had ik de dag tevoren twee kookboeken voor slankelijners in de kringloop op de kop getikt, meteen ook maar een bezoek aan de supermarkt ingelast, om de gezonde en slanke heerlijkheden in te slaan. Want ik wil wel lekker blijven eten. Gelukkig ben ik geen neuroot die van een enkel vetrolletje kompleet overstuur raakt. Eerlijk gezegd heb ik niet eens een vetrol, want ik zet maar op één plek aan, namelijk mijn buik. Ik heb een heel bol buikje, en het wordt tijd dat ik hem eens onderhanden gaat nemen, want zoals mij vertelt is, vet rond de taille is een gevaar voor hart en vaatziekte. En het kost natuurlijk ook meer moeite om je veters te strikken

Ik ben dus aan de lijn! Ik word dus toch maar geen lid van de dikke vriendjes club, van de striphelden uit mijn jeugd; Billy en Betsy Turf. Bijkomend voordeel is dat ik dan ook niet op mijn hoede hoef te zijn voor Meester Kwel en zijn stok.

zaterdag 30 juli 2011

Gefrustreerd? Wie,....... ik?

Ik ben normaal niet zo snel gefrustreerd, maar nu is het toch echt gebeurt. Het toppunt is bereikt en waardoor........... geluidsoverlast.
Van de negen jaar dat mijn lief en ik nu samen zijn hebben we zeker tussen 6 á 7 jaar geluidsoverlast van de verbouwingen van anderen.
Het eerste jaar hadden we nergens last van, maar toen Aartje Kattestaartje (ik kan het niet laten om haar naam te noemen zo grappig) onze lieve oude buurvrouw niet meer alleen kon wonen en naar het verzorgingshuis verhuisde, ging de woningbouwvereniging een grondige renovering uitvoeren die enkele maanden duurde. Gelukkig gebeurde dat hoofdzakelijk overdag, al was ik overdag ook vaak thuis omdat ik ook avonden  en weekenden werkte. De bewoners die er kwamen wonen (Polen) vonden niets aan de renovering en zijn ook weer grondig gaan verbouwen. Wat ook weer enkele maanden duurde. Eigenlijk ging het al die tijd dat we er nog gewoond hebben gewoon door. Wij dachten nog wat kan je toch allemaal verbouwen aan zo'n iene mienie huisje? Totdat bleek dat het Polen met een bouwbedrijf waren en dat hij thuis vast voor werkte. Zagen, boren je kan het zo gek niet verzinnen. En dat vond dus vooral plaats in de avonden en de weekenden. Oke we gingen verhuizen, we kochten een huis dat compleet naar onze smaak was gerenoveerd, dus we hoefden alleen maar schoon te maken. Weer hadden we het een jaar rustig, de oude mensjes beneden ons lagen allebei in het ziekenhuis toen wij er kwamen wonen, de meneer overleed en de mevrouw zag het niet zitten om er alleen te blijven wonen. Uiteraard werd de woning beneden ons gerenoveerd, onze oude buurtjes hadden er meer dan veertig jaar gewoond dus dat was wel noodzakelijk. Intussen kregen we aan de overkant weer een Poolse buurman met een bouwbedrijf en deze man zaagt en boort liever buiten. Precies op de avonden en in het weekend. Het was weer even rustig (door de week dan) tot we een brief ik de bus kregen, het bedrijf beneden ons wilden gaan uitbreiden en een aanbouw gingen bouwen. De termijn die ze stelden werd ruimschoots overtreden en meer dan een jaar zaten we in de herrie. Soms ook op zondag. En voor de vakantie is er nog een ploeg aan de gang geweest om de schade te herstellen die de verbouwing van het bedrijf bij haar veroorzaakt had. Oké we hadden vakantie, we gingen een weekje weg, en de rest van de vakantie zou vallen in de BOUWVAKVAKANTIE.  De Poolse buurman doet daar natuurlijk niet aan, dus die boorde en zaagde nog lustig door in de avonden en het weekend, maar door de week zou het heerlijk rustig zijn. Echter maandag ochtend werden we gewekt door een onrustbarend geluid, ze zijn een steiger aan het bouwen zei , mijn lief. En ja hoor de VvE aan de overkant heeft blijkbaar een goedkope deal gesloten door werk in de BOUWVAKVAKANTIE te laten doen. 's Morgens om acht uur wordt ik al gewekt door een vent met een stem als een bulldozer, die naar John roept dat hij alweer zijn koptelefoon vergeten is. John heeft blijkbaar zelf ook een koptelefoon op, want hij hoort er niks van. Dus de bulldozer gaat nog even door met zijn geroep. Het herhaalde zich elke dag van de week, ja soms hoop je gewoon dat zo'n koptelefoon aan iemands hoofd vastgroeit. Maar ja het is nu zaterdag, na wat verplichte nummers dacht ik even rustig achter de computer te gaan zitten. En ja hoor de Poolse buurman en zijn zaag zijn ook weer van de partij. Heerlijk hoor, zo'n verplichte vakantie tijdens de BOUWVAKVAKANTIE.

Ik stop ermee, met in de stad te wonen. Ik ga een huisje zoeken op het platteland!

Ethiek in spiritualiteit

Ik dacht nu ik momenteel zelf niet aan schrijven toe kom door het vieren van vakantie, dat het misschien eens leuk was om aandacht te besteden aan het blog van een ander. En toen kwam ik dit blog tegen, volgens mij wel de moeite waard en ook een discussie waard.


Ethiek in spiritualiteit

woensdag 13 juli 2011

Rare praktijken.

Zo'n anderhalf tot twee jaar geleden zegde ik mijn lidmaatschap van de boekenclub op. Om helemaal zeker te zijn bezocht ik daarna ook nog één van hun winkels om te checken of ik aan al mijn verplichtingen voldaan had. En zo werd mij verteld, dat ik geen enkele verplichting meer had jegens de boekenclub. Ik bleef wel steeds post van hen ontvangen, het zag er allemaal uit als reclame en omdat ik er geen interesse in had gooide ik het allemaal weg. Tot dat ik bijna een  jaar later ineens een brief kreeg van een incasso bureau of ik maar 99 euro wilde betalen, voor een bonnetje van 25 euro. Incasso kosten ja. Ik kon er toen al niet achter komen of het allemaal wel terecht was, al had ik sterke vermoedens van niet, omdat er in de winkel was gezegd dat ik geen verplichtingen meer had. Ik heb toen dus die 99 euro betaald.

Nu een jaar later vind ik weer een brief van de boekenclub op de mat. Een iets ander formaat dan de andere, dus dacht ik, laat ik hem maar eens open maken. Oké, er staat dus in dat ik het afgelopen kwartaal, nog geen bestelling hebt gedaan en dan ze me daardoor de vrije keuze bon van 25 euro op sturen. Nou ik heb dus niet alleen het afgelopen kwartaal geen bestelling gedaan, ik heb al anderhalf jaar geen bestelling meer gedaan. Boos bel ik op naar de boekenclub! Wat blijkt, na het voldoen van een incasso wordt je automatisch weer aangemeld als lid. Ik zeg nog dringend, maar ik had mij al afgemeld, het lijkt me toch wel raar als jullie mij zonder mijn medeweten weer aanmelden. Ja mevrouw dat is toch de normale procedure.

Hoe normaal vinden jullie zo'n procedure?
En wordt ik straks weer lastig gevallen door incassoburo's, want ik heb het hele jaar al niets besteld, terwijl ik volgens hen gewoon lid ben. Zal ik hen ook eens lid maken  van het steun Miss Me fonds? Bij deze, boekenclub, zijn jullie lid, de minimale jaarlijkse bijdrage is 100.000 euro! En jullie zijn al twee jaar lid. Ik verwacht de inleg voor het einde van de volgende maand. En het mag natuurlijk altijd meer zijn dan die ene ton! Toe wees eens lief, laat je hart spreken.

maandag 11 juli 2011

Runenworkshop

Gisteren naar een gezellige runenworkshop geweest, georganiseerd door Magie aan zee, die ook het heksencafé in Scheveningen organiseert.

Dit zijn wat resultaten:




Dit zijn de mijne!

zaterdag 9 juli 2011

Tranquilista


Allereerst is tranquilista een erg leuk woord, misschien nog wel iets leuker dan ecofabulous, waar op zich ook niets mis mee is. Beide woorden zijn door schrijfsters verzonnen, die zich beiden ongeveer op dezelfde doelgroep richten. Veggie in pumps heb ik al gelezen, uit Ecofabulous heb ik al gekookt, en ook in Tien Wijs ben ik al begonnen met lezen. En ook Lisette in luilekkerland zal er wel komen denk ik zo. Deze boeken zijn alle van de hand van Lisette Kreischer & co auteurs. En leuk en vlot geschreven. Dezelfde indruk heb ik van 'Tranquilista', dat als ondertitel heeft 'Fabulous en mindful door het leven'. We gaan het mee maken. Wel een voortvarende dame  die Kimberley Wilson, want nog voor het boek werkelijk begonnen is laat ze me al een contract tekenen. Het zogenaamde;

 TRANQUILISTA MANIFEST

waarin ik moet beloven dat ik
  • dagelijks contact zal maken met mijn spirituele bron
  • elk seizoen doelen zal bereiken en daarvoor steeds een stappenplan zal maken
  • me zal inzetten voor zaken die me aan het hart gaan en elke dag iets goeds zal doen
  • dagelijks uit zal geven aan mijn creativiteit en wekelijks mijn creatieve bron zal voeden
  • mijn ziel zal laten stralen door middel van mijn eigen unieke (kleding)stijl
  • iets ga opzetten dat past bij mijn waarden doelen en passies
  • een authentiek bedrijf ga oprichten, dat zich richt op de wereld  om me heen
  • dit bedrijf op een milieuvriendelijke, strategische manier zal laten groeien, terwijl ik begaan blijf met de mensen om me heen.
Wat denk je, te doen of een onmogelijke opgave?

Horen, zien en zwijgen?


Dat is moeilijk hoor!
en toen waren er al twee.

dinsdag 28 juni 2011

Tien per week!

Week 25

  1. Een kilo afvallen.
  2. Tien dingen weg doen.
  3. Minimaal 5 keer een runekaart trekken
  4. Minimaal 2 keer yoga
  5. Minimaal 2 keer meditatie
  6. Minimaal 2 keer visualisatie
  7. Minimaal 5 keer in dagboek schrijven
  8. Minimaal 1 keer naar de tuin
  9. Minimaal 5 cm breien.
  10. Wierook maken.
Het is allemaal goed gelukt, ik heb zelfs 40 centimeter gebreid en ben twee keer naar de tuin geweest. Deze week neem ik een weekje vrij af. Ik stel me alleen tot doel om een pond af te vallen. Ik volg geen speciaal dieet, ik ben alleen een beetje meer gaan eten zoals we vroeger thuis aten.

dinsdag 21 juni 2011

Nature strikes back again

21 juni is voor mij een bijzondere dag, ooit lang geleden nam ik een beslissing op deze dag, die bepalend was voor de rest van mijn leven. Nu sta ik op het punt om weer zo'n beslissing te nemen. Maar Moeder Natuur leert mij op niet mis te verstane wijze een lesje in geduld. Ik moet wachten, het is nog niet de juiste tijd. Misschien over een jaar en een dag? Misschien eerder of later? Het is niet meer aan mij.


Het wordt mij gewoon uit handen genomen, Ik zal mijn geduld bewaren.

Zomerzonnewende


Voor alle heksen en ander heidens gespuis
Een vrolijke Zomerzonnewende.


maandag 20 juni 2011

Herfstig

Buiten doet de wind alsof het herfst is, en ook de regen doet een behoorlijke duit in het zakje.
Ik doe lekker mee, met kopjes verwarmende kruidige thee. 


Ik ben zelfs al aan het breien geslagen.
En als het vanavond weer zo kil is, gaat er een blok in de haard.
En zo wachten we gezellig tot de zomer weer terug keert.

woensdag 15 juni 2011

Tien per week!

Week 23/24



  1. De opera bezoeken.
  2. Victoriaanse picknick
  3. Absinthe Breakfast  
  4. De zwarte mis (staat niet in het programma, dus misschien een alternatief zoeken in ieder geval iets waar ik ook nog niet ben geweest)/ Middeleeuwse markt bij Moritzbastei. (de fetishparty vond ik wel meteen heel extreem,  en ik ben bang dat ik niet aan de dresscode kan voldoen)
  5. Iets eten wat ik nog nooit gegeten heb.
  6. Iets drinken dat ik nog nooit gedronken heb.
  7. Een Holda beeldje kopen. (of een alternatief)
  8. Minimaal vijf Duitse gesprekjes voeren
  9. Iets doen wat de keus van Daniël is. (of Chantelle)
  10. Iets doen wat de keus van Duitse René is.
We zijn weer heelhuids in Nederland aangekomen, we hebben een heerlijk Wave & Gotic Treffen achter de rug, veel oude bekenden gezien en nieuwe vrienden gemaakt. Nog een halve week te gaan, maar zonder Tien per week lijstje.





  1. Ik ben deze week twee keer in de opera geweest. De eerste keer was omdat Diamanda Galas er was en Caja die beslist wilde zien. Ze is een enorme fan. Ik kende Diamanda al een beetje omdat Caja af en toe weleens iets laat horen. En ik besloot dat ik het wel aan kon en dat Lief als hij dat wilde gewoon iets anders moest gaan doen. Maar ook hij ging met ons mee. Het was zeer apart, wat geen verrassing was. Het concert begon met een totaal ontoegankelijk nummer, mocht je haar nog niet kennen. En de eerste mensen verlieten de zaal. De volgende twee nummers waren ook niet echt toegankelijk en nog meer mensen maakte dat ze weg kwamen. Ook ik ben geen liefhebber van haar schreeuwen en krijsen, hoe knap het ook moge zijn dat ze vier octaven haalt. Maar haar pianospel was uitermate intrigerend. En daar waar ze soms op Marlene Dietrich leek of Edith Piaf, vond ik het nog aangenaam ook, hoewel het toch allemaal een beetje aan de rauwe kant bleef. Maar Caja genoot en daar was het allemaal om te doen. De tweede keer zijn we naar de opera Elekta geweest, de WGT kaartjes waren al op dus we mochten betalen voor onze plaatsbewijzen. Ik vond het jammer dat de opera in een modern jasje was gestoken, dus geen historische kostuums en decor, maar het bleef toch leuke ervaring om eens een opera te zien. En dat ga ik zeker nog eens doen al kies ik dan wel voor een klassieke uitvoering.
  2. We hebben zelf niet meegedaan aan de Victoriaanse Picknick, dat vergt gewoon teveel voorbereidingen. Maar we waren er wel bij aanwezig.  René en Jerome, onze Duitse vrienden uit Rotterdam, hadden wel wat lekkere hapjes bij zich en daar hebben we ons toen maar bij aangesloten. We hebben veel foto's gemaakt.
  3. Het Absinthe ontbijt was een hele belevenis, dat kwam vooral doordat wij daar tamelijk fris een fruitig aankwamen en de meeste andere bezoekers de hele nacht hadden doorgehaald en de nodige drank tot zich hadden genomen. Gelukkig viel het ons pas na het ontbijt op dat degene tegenover ons de inhoud van zijn maag op de bar had geleegd. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij er daarna bovenop in slaap viel. Maar in het kader van je moet alles eens geprobeerd hebben, een geslaagde actie. Lief hadden we in zijn bedje laten liggen.
  4. Er bleek wel een mis te zijn, en we zijn ook wel gegaan, maar het bleek om een echte kerkdienst te gaan met een gothic aankleding. Het zag er mooi uit maar de dienst en de muziek waren saai. Omdat we toch achterin zaten vonden we dat we de kerk wel konden verlaten.
  5. Hoe het heette  weet ik niet meer, maar ik heb bij de vegetarische kraam gefrituurde groenten met rijst en saus gegeten. Het smaakte lekker.
  6. Ik heb paardenbloemenwijn op en dat was verrassend lekker. Normaal ga ik altijd voor de vlierbloesemwijn, volgend jaar wordt het dus kiezen. Jammer genoeg kan je deze wijn niet mee naar huis nemen, omdat ze nog niet uitgegist is.
  7. Ik had van tevoren al op internet gekeken, en daar al niets kunnen vinden, dus erg verrassend was het niet dat ik het niet gevonden heb. Wat ik wel vond was een klein Thorhamertje dat mijn goedkeuring kon wegdragen en die aanschaf komt dus in de plaats van het Holdabeeld.
  8. Hoewel het meeste deze keer in het Engels en Nederlands ging, (onze Duitse vrienden uit Rotterdam gaan steeds beter Nederlands spreken) ben ik toch wel aan de nodige Duitse gesprekken gekomen. Vooral op de eerste avond had ik leuke gesprekken met een groep Duitse jongens die al tien jaar het festival bezoeken en in die tijd nog maar zeven bands hebben gezien. Even voor de duidelijkheid per jaar komen er tussen de 250 en 300 bands en artiesten of in ieder geval optredens.
  9. De keuze van Daniel was een klassiek concert in de Peterskirche, zo'n 400 meter van ons appartement. Daar hebben we erg van genoten. En Chantelle hebben wij meegenomen naar Mephisto en daar was zij nog nooit geweest. En daar heeft zij nog van genoten. Daniel ging met ons mee naar de Victoriaanse Picknick. En met zijn alle gingen we naar Eluveitie en het Heidnische dorf.
  10. De keuze van Duitse René was de Victoriaanse Picknick, dus daar heb ik twee doelen in één klap mee behaalt.
Ik vind dat ik gescoord heb deze week! De rest van de week neem ik vrij van Tien per week. Het nieuwe lijstje komt in het weekend.

Mijn nieuwe lievelingsjurk

woensdag 8 juni 2011

WGT


Zo de zwarte was is weer binnen!
ik ben er helemaal klaar voor!

maandag 6 juni 2011

Geluk


Vandaag heb ik me aangemeld voor een onderzoek naar geluk van de Erasmus universiteit. En nu weet ik, dat ik me vandaag gelukkiger voel dan mensen in een vergelijkbare situatie.

HEB IK EVEN GELUK!

zondag 5 juni 2011

Tien per week!

Week 22

  1. Tien dingen wegdoen.
  2. De spullen die klaarstaan en de nieuwe spullen naar de weggeefwinkel brengen.
  3. De kast in mijn werkkamer opruimen en herinrichten. Rommel eruit, boeken erin.
  4. Accessoires en kleding voor WGT uitzoeken, in orde maken en klaarleggen.
  5. Een boek lezen.
  6. Iets uit een kookboek koken.
  7. Begin maken aan mijn 'moodboard'.
  8. Elke dag een runekaart trekken.
  9. Minimaal 2 x yoga, meditatie of chakra werk doen.
  10. Een kaartje of een brief sturen
Ik ben bang dat er niet heel veel terecht is gekomen van mijn eerste 'Tien per week!', en dat is voor een groot deel te danken aan niet god nadenken. Want toen ik het lijstje maakte had ik er totaal geen erg in dat er zoveel vrije dagen in deze week zaten waarop we leuke dingen gingen doen.

  1. Tien dingen wegdoen is wel gelukt, al heb ik het mezelf makkelijk gemaakt door tien tijdschriften weg te doen.
  2. Spullen naar de weggeefwinkel brengen gaf een probleem, omdat de winkel deze donderdag gesloten was ivm Hemelvaartsdag, waar ik van te voren geen erg in had.
  3. De kast moet nog maar een tijdje wachten, want ik was deze week maar één dag thuis en toen waren er andere dingen die om voorrang riepen.
  4. Accessoires en kleding uitzoeken is voor het grootste deel gelukt, ik heb zelfs nog wat nieuws gekocht.
  5. Boek lezen is ook gelukt, ik ben zelfs al aan het tweede boek bezig. Het is een tienerwicca serie die ik ooit als cadeautje had gekocht voor een vriendinnetje van mijn jongste, maar het is nooit gegeven. Ik besloot ze nu maar zelf te lezen en ze dan alsnog aan iemand te geven.
  6. Ik heb niks uit een kookboek gekookt, ik heb eigenlijk nauwelijks gekookt en veel buiten de deur gegeten.
  7. Het begin van het moodboard is er, uit de tien weggegooide tijdschriften heb ik eerst wat geschikte plaatjes verzameld.
  8. Elke dag een runekaart trekken heb ik wel gedaan en vond ik ook heel leuk om te doen.
  9. Ik heb precies twee keer deze week een visualisatie gedaan, allebei bijzondere ervaringen waarin dieren een rol speelden, de twee keer zag ik één blauw oog van een husky en 's avonds ontmoette ik iemand met een husky.
  10. Ik ben helemaal vergeten om een kaartje of een brief te versturen.
Ik geef mezelf dus geen punten voor deze week, maar ben wel blij met de paar dingen die wel gelukt zijn. Ik zal voor volgende week zorgvuldig kiezen wat er haalbaar is, omdat het weer geen gewone week zal zijn.

donderdag 2 juni 2011

Pijnlijk


soms is aardig zijn niet genoeg
soms is gastvrijheid niet belangrijk
dat je een ander volledig accepteert doet er soms niet toe
net zo min als dat je nooit een claim legt 
soms mag men je gewoon niet
om de kleren die je draagt
of dat je partner jonger is
of omdat er een  moeder is, die vind dat dat niet kan

woensdag 25 mei 2011

Hufterproof

Sommige dagen zijn gewoon niet hufterproof'
op die dagen zingen we gewoon met Bette mee;

ONE MONKEY DON'T STOP NO SHOW


Nooit meer stof aan het plafond


want de dag
 heeft niets nieuws gebracht
al regende het
of  scheen de zon
nog meer stof aan het plafond



NOOIT MEER STOF AAN HET PLAFOND