Zoals ik gisteren was, zo ben ik nu niet meer. Want gisteren of om het even welke dag, maakte ik iets mee of bedacht ik iets waardoor ik veranderde. Iets werd belangrijker of juist minder belangrijk of verloor zelfs zijn waarde. Ik verander soms geleidelijk, soms radicaal, maar wel altijd om de juiste redenen. Omdat ik het wil. Ik blijf niet vast geplakt zitten in oude patronen, dat heeft me nog nooit gelukkig gemaakt. Veilig is het echter wel. Maar voor veilig kies ik dan weer niet. Ik was een bedeesd verlegen kind, als ik voor veilig had gekozen dan was ik nooit aanbeland op de plek waar ik nu ben. Ik probeerde alles wat ik moeilijk vond, of waarvan ik dacht dat het moeilijk was. Oké een enkel keertje viel het weleens tegen, maar meestal viel het heel erg mee en bleek het zelfs leuk te zijn. Dat gaf me weer moed om andere dingen te proberen of te zeggen. En ik bleef trouw aan mezelf. Ik hoefde bijna nooit iemand te kwetsen om de waarheid te zeggen, want de waarheid kan op verschillende manieren gezegd worden, met respect en begrip voor de persoon of met agressie en of afkeer. Over dingen die mij niet aangingen besloot ik gewoon geen mening te hebben, dat is ook een vorm van respect. Ik hoef niet over alles en iedereen iets te vinden of er over te oordelen. Niet alles interesseert mij. Vaak ook niet de mening van mensen die ik ken, maar die niet of nauwelijks belangrijk voor mij zijn. Ze denken maar wat ze willen. Ik kies ervoor om gelukkig te zijn. Geluk als keuze. Natuurlijk heb ik ook te maken met tegenslagen, pijn en emoties. Maar ik heb besloten om ook in moeilijke tijden mijn ogen niet te sluiten, voor alles wat wel de moeite waard is en om te waarderen wat ik allemaal wel heb. In het verleden is dat vaak een overlevingstechniek geweest, die heb ik nu niet meer nodig. Ik verander, om meer mij te zijn. Misschien is dat lastig, maar zo ben ik nu eenmaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten